Λέμε ξεκάθαρα ότι....

Οι συνταξιούχοι να απολαμβάνουν την σύνταξη τους και τους κόπους μιας ζωής και οι άνεργοι να βρίσκουν δουλειά.ΟΧΙ στην πρόσληψη συνταξιούχων στον σιδηρόδρομο σε οποιοδήποτε τομέα,δημόσιο ή ιδιωτικό.ΝΑΙ στις προσλήψεις,ΝΑΙ σε επαγγελματίες σιδηροδρομικούς με συγκροτημένα εργασιακά δικαιώματα.Δηλώνουμε ΞΕΚΑΘΑΡΑ την αντίθεση μας σε οποιαδήποτε σχέδια προσλήψεων συνταξιούχων.Δηλώνουμε ΞΕΚΑΘΑΡΑ ότι όσοι στηρίζουν αυτές τις επιλογές θα μας βρουν ΑΠΕΝΑΝΤΙ!
Καλούμε τους συνταξιούχους συναδέλφους να σεβαστούν την ΙΣΤΟΡΙΑ και το παρελθόν τους .

Κυριακή 15 Φεβρουαρίου 2015

Οικογενειακό Vs Εταιρικό Δίκαιο (*) Απο τον Χάρη Πατεράκη

Εγώ και η σύζυγος μου ήμασταν μια αρμονική οικογένεια.Το 2011 ο Πεθερός (μτφ. Κυβέρνηση), αποφάσισε να μας εξυγιάνει και να κάνει διακριτή τη σχέση μας. Ήθελε να μας κάνει ανταγωνιστικούς στην αγορά, βιώσιμους τον ένα ως προς τον άλλο και δελεαστικούς στο ενδιαφέρον των τρίτων που θα έπρεπε επιτακτικά πλέον να μπουν ανάμεσά μας... Μας επέβαλε λοιπόν, να διαλύσουμε το γάμο μας και να υπογράψουμε αντ αυτού ένα συμβόλαιο συνεργασίας, βάσει του οποίου ο καθένας μας θα τιμολογούσε τις υπηρεσίες που προσφέρει στον άλλο. 
Εγώ ήμουν η ΤΡΑΙΝΟΣΕ ενώ η σύζυγος για την ανάγκη της ιστορίας,
ονομάστηκε ΕΕΣΣΤΥ. 

Συμφωνήσαμε δια νόμου (άρθρο 10 ν.3891), ότι από την ημέρα εκείνη κάθε εργασία της συζύγου θα μου τιμολογείται με τους δικούς μου όρους (άρθρο 3 της Σύμβασης), γιατί, για να είμαι βιώσιμος πρέπει να μπορώ να την πληρώνω με τον μισθό που λαμβάνω (επιδότηση ΥΓΟΣ) και ότι μπορώ να βγάλω απ έξω.. (εισιτήρια, έσοδα από μεταφορές φορτίων). 
Έτσι, η σύζυγος που μέχρι τώρα με φρόντιζε - και αυτό συνιστούσε την αρμονικότητα και τη βάση της σχέσης μας - άρχισε να με τιμολογεί με τιμές που της επέβαλε ο Πεθερός (Κυβέρνηση, ν. 3891/2010 άθρ. 3, μαθηματικός τύπος) ως εξής:
- Πλύσιμο παντελονιού 5€ Χ 5 παντελόνια το μήνα = 25€.
- Πλύσιμο εσωρούχων, 2 €/τεμ. Χ 30 τεμ. το μήνα = 60 €.
- Πλύσιμο & σιδέρωμα υποκάμισου 10 € Χ 10 υποκάμισα το μήνα = 100€
- Σκούπισμα σπιτιού = 15 € Χ 5 σκουπίσματα το μήνα = 75 €. 
- Σφουγγάρισμα = 15 € Χ 5 σφουγγαρίσματα / μήνα = 75 €. 
- Μαγείρεμα = 20 € (με τα υλικά) Χ 30 = 600 €.
- Φροντίδα /διάβασμα υπηρεσίες ανατροφής παιδιού 30€ Χ 30 ημέρες = 900 €

Με όλα τα παραπάνω το συνολικό μηνιαίο κόστος της συνεργασίας μου με τη σύζυγο έφτανε τα 1835 € και επειδή έπρεπε με βάση τη νομοθεσία να κόβω τιμολόγιο για τις παρεχόμενες υπηρεσίες, [στο οποίο προστίθεται ο ΦΠΑ 23%], το συνολικό μηνιαίο κόστος των υπηρεσιών που μου παρέχονταν, εκτοξεύτηκε στα 2.257 €! 
Σε αυτά, δεν συμπεριλαμβάνονταν ορισμένες κρυφές υπηρεσίες, όπως το νερό, το ηλεκτρικό ρεύμα, τα μισθώματα, το σεξ (δωρεάν παροχές), οπότε είτε με σχετικά τρυκ (δεν πληρώνω φαγητό σήμερα, είχε πολύ αλάτι, ήταν κακομαγειρεμένο), δεν θέλω 30 πλυμένα εσώρουχα, αρκούν τα 20 (βλέπε 18-20 λειτουργικές από τις 36 μηχανές Adtranz, 100 από τα 185 καινούργια βαγόνια, κλπ...) και άλλα παρεμφερή, κατάφερα να μαζέψω το λογαριασμό των εξόδων μου στα 1500 περίπου € που είναι τα συνολικά τα αντίστοιχα μηνιαία μου έσοδα. 

Δεν έφταναν όμως αυτά. 

Έπρεπε να είμαστε και οι δύο εκτός από βιώσιμοι έστω και οριακά κερδοφόροι, για να είμαστε ελκυστικοί στους υποψήφιους γαμπρούς & νύφες (μτφ. αγορά - υποψήφιοι επενδυτές...), οπότε, άρχισαν εκ νέου περικοπές στο έργο της συζύγου μου [ΕΕΣΣΤΥ] και μάλιστα έντεχνα: 
- Μπορώ να επιβιώσω με 20 μαγειρέμματα το μήνα, αντί 30 (μτφ θέλω 15/20 Desiro), 
- Μπορώ να επιβιώσω με λιγότερη καθαριότητα (μτφ μειώνω τους καθαρισμούς στο τροχαίο υλικό και τις κοστοβόρες συντηρήσεις, 16 κινητήρες στις εναπομείνασες 18 - 20 μηχανές λειτουργούν παραβιασμένοι).
Στην πορεία, είδα ότι ο Πεθερός (Κυβέρνηση/ Κράτος/Δημόσιο) κράτος με αβαντάρει στην τακτική μου και άρχισα να κάνω κι άλλα:
- Το παντελόνι που μου είχε δοθεί από το κράτος δανεικό (αυτό λέγεται μίσθωση με υποτυπώδεις αξίες), το έσκισα και επειδή θα επιβαρυνόμουν την αποκατάσταση ή αντικατάστασή του, έκλεισα πονηρά το μάτι και το έδωσα πίσω (βλέπε ασυντήρητο τροχαίο υλικό αποτεθειμένο σε όλη επικράτεια), το οποίο το δημόσιο δέχτηκε να το "ανατάξει" με δικές του δαπάνες (Ταυτόχρονα, είχα την απαίτηση, βάσει της σύμβασης που είχα υπογράψει με τη σύζυγο (ΕΕΣΣΤΥ), να μου έχει αντικαταστήσει το παντελόνι με άλλο ("ισοδύναμο τροχαίο υλικό" αναφέρεται στη σύμβαση). 
- Ζητούσα αποζημιώσεις από το κράτος, γιατί τα άλατα του νερού έκαναν ζημιές στο πλύσιμο των ρούχων, 
- Ζητούσα αποζημιώσεις από τον ιδιοκτήτη του σπιτιού, γιατί ο αέρας που ανέπεα μου χάλαγε τη διάθεση... και άλλα ευφάνταστα οικονομοτεχνικά τρυκ.
- Αμφισβητούσα τις τιμολογήσεις (που εγώ με τον Πεθερό είχαμε επιβάλλει), γιατί το (δωρεάν) σεξ δεν ήταν αρκούντως απολαυστικό! 

Ταυτόχρονα πίεζα τη σύζυγο: Δεν με νοιάζει αν με αυτά που γουστάρω να σε αμείβω μπορείς κι εσύ να είσαι βιώσιμη/κερδοφόρα, απαιτώ όμως να μου τα έχεις όλα στην τρίχα. Θέλω τις παραπάνω υποχρεώσεις (ποσότητες ανά είδος τροχαίου υλικού) πάση θυσία και με κάθε παράβαση της νομοθεσίας -φυσικά με ευθύνη σου- διαθέσιμες! 
Στην πορεία του χρόνου για να λειτουργήσει αυτό το μοντέλο, καταστράφηκαν τα μισά μου ρούχα, έμεινα πολλές φορές νηστικός (μτφ. μειωμένη διαθεσιμότητα στο τροχαίο υλικό), το παιδί μου με καταράστηκε (διαρκείς διενέξεις μεταξύ των στελεχών των Εταιρειών) και ο πιο πολύτιμος πόρος, η υγεία μου, (μτφ το τροχαίο υλικό), άρχισε να πνέει τα λοίσθια. Γίναμε όμως με αυτά και μ αυτά βιώσιμοι και οριακά κερδοφόροι!

Εγώ (ΤΡΑΙΝΟΣΕ) και ο Πεθερός [Κράτος/Κυβέρνηση/Πολιτεία], χρειαστήκαμε 4 ολόκληρα χρόνια, για να καταλάβουμε ότι οδηγούμαστε σε αδιέξοδο και εδώ και λίγο καιρό, ψιθυρίζω δεξιά αριστερά: "Μήπως τελικά πρέπει να εγκαταλείψουμε το εταιρικό πείραμα και να επανέλθουμε στον παλιό καλό οικογενειακό εταιρικό θεσμό;

Μήπως τελικά κατάλαβα πως όλοι εκείνοι που μας χτυπούσαν χρόνια τώρα καμπανάκια, δεν ήταν απλοί γραφικοί υποστηρικτές του οικογενειακού (εταιρικού) θεσμού, αλλά είχαν πέρα από τη γνώση το κυριότερο πλεονέκτημα που χρειάζεται ένας σοφός ηγέτης, την εμπειρία και τη διορατικότητα; 

Ήταν άνθρωποι με 30 και πλέον χρόνια σιδηροδρομικού βίου, που είχαν μελετήσει τα ίδια λάθη και αλλού, γνώριζαν τη λεπτομέρεια του σχεδιασμού σε βάθος και είχαν προβλέψει σωστά την καταστροφή που έδειχνε όλα αυτά τα χρόνια να έρχεται. Εγώ όμως ήμουν μεθυσμένος από την επιτυχία των αριθμών, που με τις πλάτες των εταίρων μου (Πεθερός/Κυβέρνηση/Κράτος/Πολιτεία), μπορούσα να διαμορφώνω, πίστευα ότι ο σιδηρόδρομος είναι ένας κλάδος της οικονομίας που ευημερεί μόνο με τους αριθμούς και στην πράξη, όσο και να μην θέλω να το πιστέψω, παρά το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι εργάστηκα σκληρά (μτφ εμπορικές συμφωνίες, διαχείριση του λειτουργικού κόστους), στην ουσία απέτυχα
Γιατί έμεινα χωρίς το βασικό μου εργαλείο. Την υγεία μου (τροχαίο υλικό) και το παιδί μου (συνεργάτες)! 
...(Τέλος παραμυθιού)...


Καλώς επέστρεψαν λοιπόν στη λογική, όσοι αυτόν τον καιρό, έστω και μετεκλογικά έχουν ενστερνιστεί, ότι η πολυδιάσπαση του σιδηροδρόμου στην Ελλάδα και ειδικότερα το Πείραμα ΤΡΑΙΝΟΣΕ - ΕΕΣΣΤΥ, ήταν η καταστροφή του.


*Κουραστικές λεπτομέρειες με τις οποίες ντύθηκαν όλα αυτά τα σενάρια ("πωλείστε ή κλείνετε", "ξαφνικοί θάνατοι" κλπ), προερχόμενες από αόρατους υποβολείς, σκοπίμως αγνοήθηκαν.

Ο συνάδελφος Χάρης Πατεράκης είναι μηχανολόγος μηχανικός της ΕΕΣΣΤΥ , Προϊστάμενος της Υπηρεσίας Τεχνικής και Διοικητικής Υποστήριξης της Διεύθυνσης Μηχανοστασίων

1 σχόλιο:

  1. Κι όμως συνάδελφε....δεν ήταν μόνο ο Πεθερός- Κυβέρνηση, που έκανε την ζημιά αλλά και συγκεκριμένοι συνδικαλιστές που δυστυχώς στήριζαν με πάθος τον ''γάμο ΝΔ-ΠΑΣΟΚ'' για να προχωρήσει το ξεπούλημα των εταιρειών και φόβιζαν τους εργαζόμενους με σενάρια κλεισίματος και εκκαθάρισης της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, αν δεν πουληθεί.

    Τέλος κρατώ απλά για ενημέρωση, λόγια εκλεγμένου-ης αντιπροσώπου εργαζομένων που παραμονές εκλογών, έλεγε ότι το e-mail της τρόϊκας που είχε η προηγούμενη κυβέρνηση λάβει , θα υλοποιούνταν ακόμη και αν ο λαός αποφάσιζε -όπως και έκανε!! αλλαγή πολιτικής-! Δηλαδή συνταξιοδοτικό-θα αυξάνονταν τα όρια και θα προχωρούσαν οι ιδιωτικοποιήσεις!!

    Δυστυχώς για κάποιους έχουμε μνήμη!! Δεν ξεχνάμε τους αρωγούς της πολιτικής που μας οδήγησε στην σημερινή κατάσταση και ελπίζουμε να κάνουν την αυτοκριτική τους γιατί -ισως να μην το είχαν πάρει είδηση- αλλά η ανθρωπιστική κρίση είχε χτυπήσει τους σιδηροδρομικούς!!

    Αγγελική Γιωτοπούλου-Αποστολάκη

    ΑπάντησηΔιαγραφή